Jest sierpień, jest wyspa na Morzu Śródziemnym, a na niej ogród botaniczny. Jest ciepło, pachnąco, a słychać tylko cykady. Jest pająk, który ma dom uwieczniony dokładnie w tym czasie i w tym miejscu.

Miękki, złoty piasek pod stopami i bryza z Morza Śródziemnego na twarzy - w takich okolicznościach powstało to zdjęcie. Cud natury - kwiat na wydmie, nie sposób było go nie uwiecznić.

Królowa ogrodów zmieniająca kolory niczym suknie. Wytworna dama na greckiej wyspie. Portret na papierze satynowym.

Tkwi w niedoskonałości, ukryte dla tych, co silniej odczuwają.  Przypomina o tym, że ideały nie istnieją, a definicja piękna jest umowna i wszystko zależy od patrzącego.

Flora i fauna na jednym zdjęciu. Flora - niewątpliwie, ośmiornica - w wyobraźni. Wszak zdjęcie przedstawia to, co chcemy na nim zobaczyć.  Polskie ogrody botaniczne są, jak widać, pełne niespodzianek.

Owoc jadalny dla tych, którzy odważą się go dotknąć. Odwaga to, czy brawura? Czasem samo podejście bliżej jest ryzykowne. Na plakacie - bezpieczna, a jej ciernie - satynowe.

Wędrówka po czerwonej ziemi, pył na stopach. Ciepłe i słodkie powietrze śródziemnomorskiej wyspy. Przystańmy na chwilę w cieniu. Zróbmy zdjęcie z tej perspektywy.  

Pozornie ujarzmiona, skontrolowana. Wewnątrz jednak energia, która nie da się poskromić. Sfotografowana, aby móc z niej czerpać.