Jest sierpień, jest wyspa na Morzu Śródziemnym, a na niej ogród botaniczny. Jest ciepło, pachnąco, a słychać tylko cykady. Jest pająk, który ma dom uwieczniony dokładnie w tym czasie i w tym miejscu.

Niedoskonałość jest zazwyczaj ukrywana pod korektorem, stemplowana w programie graficznym. Dajmy jej jednak szansę. Istnieje nawet w ogrodzie botanicznym. Jest częścią każdego z nas.

Miękki, złoty piasek pod stopami i bryza z Morza Śródziemnego na twarzy - w takich okolicznościach powstało to zdjęcie. Cud natury - kwiat na wydmie, nie sposób było go nie uwiecznić.

Flora i fauna na jednym zdjęciu. Flora - niewątpliwie, ośmiornica - w wyobraźni. Wszak zdjęcie przedstawia to, co chcemy na nim zobaczyć.  Polskie ogrody botaniczne są, jak widać, pełne niespodzianek.

Owoc jadalny dla tych, którzy odważą się go dotknąć. Odwaga to, czy brawura? Czasem samo podejście bliżej jest ryzykowne. Na plakacie - bezpieczna, a jej ciernie - satynowe.

Czy to droga, czy to liście? Może liść jest drogą - do słońca, do życia. Po schodach, po drabinie, na taką wysokość, o jakiej tylko marzysz.

Wędrówka po czerwonej ziemi, pył na stopach. Ciepłe i słodkie powietrze śródziemnomorskiej wyspy. Przystańmy na chwilę w cieniu. Zróbmy zdjęcie z tej perspektywy.  

Sfotografowano w wysokiej temperaturze. Gdy opadła - tabliczka z opisem okazała się myląca. Trzeba tam wrócić? Może lepiej przyjąć rzeczywistość taką, jaka jest. Nawet roślina może mieć swoje tajemnice.

Tworzenie własnego ogrodu jest prostsze, niż może się wydawać. Piękno jest bowiem blisko, obok. Trzeba tylko spojrzeć pod odpowiednim kątem, albo... uczynić kąt przyjaznym i dopasowanym do siebie.

Pozornie ujarzmiona, skontrolowana. Wewnątrz jednak energia, która nie da się poskromić. Sfotografowana, aby móc z niej czerpać.